Wendy en Nina zijn op bezoek bij de Goldschmeding Foundation, de plek waar Magdalena op dit moment werkt aan systemische verandering op het gebied van duurzaam en toekomstbestendig werken. Kies je bijvoorbeeld voor werk in een fabriek dat ook nog ongezond voor je is, maar wel goed betaald? Of voor werk buiten dat je energie geeft en iets toevoegt aan de aarde? En hoe kan je mensen helpen deze keuzes te maken?
Vanaf het moment dat we Magdalena vragen om zichzelf kort voor te stellen blijkt dat we geen standaard ‘ik geef een samenvatting van mijn CV’ soort antwoorden gaan krijgen, we gaan direct de diepte in. We love it!
Balans tussen contrasten
“Ik ben iemand die voortdurend op zoek is naar balans, maar tegelijkertijd gek is op contrasten. Dus het kost best wat energie om al die contrasten in balans te brengen. Het belangrijkste en grootste contrast in mijn leven is consumeren versus creëren. Hoeveel tijd en energie ben ik bezig met consumeren; muziek luisteren, eten, naar mooie voorstellingen gaan? En hoeveel tijd ben ik in mijn leven bezig met creëren; dingen doen waarbij ik waarde aan toevoeg? Werk, vrijwilligerswerk, maar ook een taart bakken voor een vriendin of een mooi gesprek. Hier hou ik mij bewust mee bezig.
De balans tussen werk en privé zie ik ook als een contrast. Hoeveel tijd en energie breng ik door op kantoor? Hoeveel tijd hou ik over voor mijn familie en mijn gezin? En natuurlijk hart en hoofd: hoeveel keuzes maak ik met mijn hart, met mijn intuïtie? En hoeveel scenario’s ga ik berekenen?
Tot slot vind ik actief en reactief een interessant contrast. In hoeverre ga ik actief op zoek naar wat ik denk nodig te hebben in het leven? En in hoeverre ga ik een reactief wachten afwachten wat voor mij bestemd is?
Al die contrasten probeer ik in balans te houden. Dagelijks en jaarlijks; met mooie plannetjes, maar ook ruimte voor dingen die kunnen gebeuren zonder plan.”
Blik op de horizon
“Als klein meisje vond ik het leuk om naar de horizon te kijken. Overal waar ik naartoe ging, zocht ik altijd naar de horizon. En ik vroeg me altijd af: wat is voorbij de horizon? En hoe zou ik daar kunnen komen? Eén keer ben ik gegaan met mijn vrienden. Ik was denk ik twaalf en we zaten vanaf het balkon te kijken naar een wijngaard. Toen hebben we een plan gemaakt hoe we daar zouden kunnen komen, en dat hebben we gedaan!”
“Ik kom oorspronkelijk uit Roemenië en na middelbare school ben ik verhuisd naar Nederland. Dus ik heb een leven voor Nederland, en een leven in Nederland. En in Roemenië heb ik een leven gehad voor de val van het communisme, en na de val van het communisme. Mijn ouders werkten in een fabriek zoals alle mensen in ons stadje en alles was verder geregeld door de overheid. Je kon één keer per jaar op vakantie naar de Zwarte Zee, dat was allemaal fijn georganiseerd, maar tegelijkertijd waren de winkels vaak leeg. Ik weet nog dat we om 5 uur ‘s ochtends de tasjes voor de deur van de winkel gingen neerzetten om in de rij te staan voor melk en brood. Dat heeft wel indruk op mij gemaakt. Zeker omdat ik later naar Nederland kwam en bij mijn eerste bezoek aan de Dirk zoveel soorten kaas en zoveel soorten brood zag. Ik was dan achttien en ik dacht ‘oh, wat een rijkdom’. Heel anders dan naar Roemenië.
In mijn jeugd gingen mijn ouders naar het buitenland om textiel te verkopen op de markten van Hongarije en later Duitsland. En zo ben ik opgegroeid met dat idee dat het buitenland een plek is waar betere mogelijkheden zijn of nieuwe dingen te ontdekken zijn. En na de middelbare school ben ik naar Nederland gekomen. Eerst om te werken en daarna ben ik hier gebleven en heb ik gestudeerd in Tilburg en later in Rotterdam bij Erasmus University.”
Good intentions pay off
Deze ‘paradox of choice’ die ze in Nederland tegenkomt geeft Magdalena enorm veel energie. Het geeft haar veel mogelijkheden om te ontwikkelen als individu, want in het communisme was alles juist begrensd. Het voordeel daarvan is wel dat er meer collectieve cultuur is, dat mist ze soms in Nederland. Maar door haar nieuwsgierigheid beweegt ze steeds een stukje verder uit haar comfortzone. En daarnaast heeft ze geluk gehad vindt ze zelf, maar geluk kan je ook een beetje afdwingen denkt ze: “good intentions pay off”.
Maar, je moet wel durven te doen wat je nieuwsgierigheid en je intuïtie je ingeeft om zulke stappen te maken. Het maakt dat je de vrijheid moet hebben om niet te doen wat de omgeving doet, maar meer bij jezelf naar binnen te gaan. Magdalena doet dat inmiddels door bewust met meditatie bezig te zijn, waardoor ze hiervoor extra ruimte creëert. Maar haar jongere zelf deed dit puur vanuit de nieuwsgierigheid om te groeien. Als we doorvragen blijkt dat ze de inspiratie om te rebelleren van haar moeder heeft, die vroeg zich ook al af waarom ze de hand van de priester een kus moest geven. Respectvol maakte ze zich ervan af met een grapje, maar ze deed het niet. Het rebel zijn zit bij haar in het DNA.
Nog steeds een blik op de horizon
Nog steeds heeft Magdalena haar blik op de horizon: ze vertelt dat ze regelmatig een moment van reflectie inbouwt om naar de toekomst te kijken, deze echt te visualiseren. Extra bijzonder is het dat ze dat niet alleen zelf doet, maar ook met haar man en vriendinnen. Zo hou je elkaar scherp en kan je ook ruimte maken voor elkaars ideeën. De vraag die ze zichzelf continue stelt is “Wat zou je willen, waar zou je willen groeien?” En de volgende stap is om de intentie heel helder te maken. Doordat je het samen doet is het ook een flow die je samen creëert.
En door jezelf de vraag te stellen wat ze echt wil, realiseert Magdalena zich ook dat geld niet alles is. Vroeger bij haar oma op de boerderij zag ze de balans tussen mens en natuur als vanzelf ontstaan: je kan niet alleen maar nemen zonder te geven. Maar bij de vakken economie en bedrijfskunde in haar bachelorstudie werd dit concept heel anders gepresenteerd, mechanisch bijna. Zo kwam ze al snel bij duurzaamheid uit.
En de MVO-verplichtingen die voor bedrijven steeds meer gaan gelden is waar ze de afgelopen 10 jaar mee bezig is geweest. En ze denkt dat langzaam het besef gaat indalen dat we onderdeel zijn van een groter ecosysteem. En dan zie je dat op allerlei vlakken gesprekken gevoerd worden.
Onderdeel van het ecosysteem door bewustzijn
En die gesprekken zijn het allerbelangrijkste, dat is ook meteen de tip die Magdalena wilt meegeven. “Welke vragen stel je? Aan jezelf, aan je collega of op straat of aan de buurman. Het is niet nodig om complexe en ingewikkelde vragen te stellen, maar vragen als; ‘wat is jouw mening?’, ‘wat maakt je gelukkig?’.
Op die manier ontstaat er een bepaald bewustzijn: bij welk bedrijf ga ik iets kopen? Bij welk bedrijf ga ik werken? Dan verandert er iets in dat eco systeem. Je leeft maar één keer, dus kijk naar het grotere plaatje. Om haar punt kracht bij te zetten citeert ze Coco Chanel: “The best things in life are free. The second best things are very, very expensive.”
Wat als je echt naar rijkdom kijkt, wat wil je dan echt? Wat ga je doen met al dat geld op je rekening? Wat voel je nou echt? Stel je voor dat je even 1 minuut een ademhalingsoefening doet om dat na te gaan. Dan kan je experimenteren met hoe je een stap verder kan gaan. Ik doe elke dag experimentjes, zo hou ik mezelf scherp.”
Luister de hele podcast hier
Lievelingslinkjes
In de podcast heeft Magdalena het over regelmatig reflecteren. Hier vind je de podcast waarmee ze dat doet.
Wil je ook aan de slag met dagelijkse experimenteel? Magdalena doet dat volgens deze methode:
De wetenschappelijke onderbouwing hiervoor vind je hier en in deze YouTube video wordt het allemaal nog een keer uitgelegd.
Wil je nog meer inspiratie van Magdalena of heb je vragen? Hier vind je haar LinkedIn profiel en haar Instagram profiel. Of je leest dit boek wat haar enorm heeft geïnspireerd en luistert naar deze prachtige muziek.
En wil je nou meer van deze podcast en ben je benieuwd naar het gesprek dat Wendy en Nina hadden dat de aanleiding vormde voor deze podcast? Je vindt ‘m hier!