Als ik die deadline heb gehaald, over twee weken, dan wordt het rustiger. Maar het is niet zo. Er is altijd weer een nieuwe deadline, een nieuwe vraag, een nieuw verzoek. Is dit de bedoeling? Heeft iedereen dit gevoel? En de echte vraag: komt dit nog goed?
Ik sta goed in contact met mijn gevoelens hoor; van tijd tot tijd heb ik een enorme huilbui en dan komt alles eruit. Dat gevoelens al lang daarvoor, veel subtieler aanwezig zijn en dat die huilbui vaak een teken is dat alles zich al heeft opgestapeld – daar weet ik nu nog niets van.
Want zoals iedereen in mijn wereld zoek ik eerst extern – onderzoek, wetenschap, nieuws, cijfers, rapportages. Het sceptische deel van mijn hoofd wil extern bewijs. Wat ik nog niet weet is dat mijn ratio wordt beïnvloed door mijn hart. Door zoiets ontastbaars als mijn intuïtie. De intelligentie die we hebben in ons hart en buik zijn aantoonbaar van invloed op emotie en besluitvorming.
De tweedeling tussen lichaam en geest die we in het Westen zolang hebben laten bestaan verdwijnt. Dat die scheiding helemaal niet bestaat is voor mij wetenschappelijk bewijs van wat oude wijsheden al langer zeggen, namelijk dat je hart het centrum is van je zijn en je onderbuikgevoel te gebruiken is als je kompas.
Maar die kennis wordt pas wijsheid als je het zelf hebt doorvoeld en ervaren. En die wijsheid komt voor mij van yoga. Het laat me zien hoe belangrijk het is om je onderbuikgevoel en je hart mee te nemen in besluitvorming, en niet enkel vanuit de rationele kant te bekijken.
Maar op de werkvloer merk ik steeds opnieuw dat gevoelens niet zo belangrijk zijn als argumenten. Gevoelens lijken kinderachtig, onverantwoord en gevaarlijk zijn. Leer ze te negeren, beheersen of ontkennen, is het advies. We snappen niet wat ze zijn, waar ze vandaan komen of hoe ze ons beter begrijpen dan we onszelf begrijpen. Maar ik weet dat gevoelens belangrijk zijn. Soms zijn ze klein en soms veranderen ze alles.
Laten we zelf weer bepalen, ik pleit voor innerlijke soevereiniteit. Dat we zelf weer mogen bepalen van binnen wat wij er van binnen van vinden en dat we weer op onze eigen ervaring gaan vertrouwen.
Niet alleen maar doen, maar stilstaan bij wat je doet. Het gaat alleen maar over mijn zijn. Wat ik voel in mijn lichaam, wat ik voel in mijn emotie. En dan luister ik niet meer naar het ego dat steeds afleidt. Emoties leiden je naar leven, echt leven met een hoofdletter L, maar alleen als je ze niet aan het stuur laat zitten.
Ik verdiep me in stress en zelfvertrouwen. Ik word zelfs een expert. Stress ontstaat wanneer je een gedachte hebt die in strijd is met de realiteit. Het vasthouden van die gedachte is dan de veroorzaker van dat gestreste gevoel. Maar ik realiseer me dat hier iets zoveel groters achter zit.
Pottenbakken voelt alsof mijn onderbewuste uitvergroot wordt. Als ik makkelijk ben is het ook makkelijk. Maar het vergroot elke vorm van spanning uit. Alles is dan direct uit balans. Het is een vorm van feedback die me in het dagelijkse leven helpt. Hoe zou je dit in het dagelijkse leven naar je bewuste kunnen brengen?
Ik leer luisteren naar mijn lijf, naar mijn gevoel. Maar ik vlucht weer in mijn hoofd. Want als de enige prioriteit nog is om in mijn lijf te zijn, om in het hier en nu te zijn, dan stopt de wereld met draaien. Want ook ik ken de handleiding van mijn leven die lang geleden voor mij is geschreven, we weten hoe we moeten praten, hoe we ons moeten gedragen en hoe we eruit zouden moeten zien. We weten wat we moeten doen om succesvol te zijn in deze maatschappij.
Maar je moet erbij blijven. Het woord intuïtie komt van het Latijnse werkwoord intueri, wat zoveel betekent als ‘naar binnenkijken’ of ‘overdenken’. Als ik erbij blijf, komt het goed. Van onbewust naar bewust.
Denken is doen in je hoofd. Maar bewuste emoties zijn magische emoties. Deze magie van emoties wordt versterkt door de magie van woorden, gedachten en acties om ruimte te maken voor jouw persoonlijke en individuele expressie tot leven te laten komen. Als je jouw gevoel kan integreren worden jouw gedachten, gevoelens en lichaam één. Niets zweverig of vaag. Want in verbinding met jezelf gaat over bewust voelen wat je voelt en opmerken hoe je lichaam daarop reageert.
Uiteindelijk stopt de wereld alsnog met draaien. Want je kan niet ‘ontzien’ wat je je hebt gezien.
De enige weg is in het hier en nu zijn en alles aan te kijken. Soms moet ik me er nog steeds aan herinneren, maar ik word er beter in. In het moment zijn betekent; niet meer anticiperen, niet meer ‘over twee weken wordt het beter’. Nee dit moment is even belangrijk als het moment over 2 weken. Ook dit moment verdient aandacht.
Ik heb hoofdpijn. En opeens realiseer ik me: het komt niet goed. In ieder geval niet op de manier waarop ik ooit ga voldoen aan het ideale plaatje. Het verhaal dat me ooit is verteld, over hoe ik moet leven.
Het moment dat ik accepteer dat het niet goed komt, trekt mijn hoofdpijn weg. Ik geef me over. En die handleiding, die gooi ik in de prullenbak.
Iemand bedankt me. Dat ik mijn hart volg, de inspiratie die dat haar geeft. Even verbaas ik me. Maar dan weet ik:
Het komt inderdaad niet goed. Het komt beter.
–
Wetenschappers hebben ontdekt dat wanneer het hart een coherent signaal afgeeft, heeft dit een veel groter effect op andere biologische systemen dan wanneer het een incoherent of chaotisch signaal afgeeft. Het hart kan er dus voor zorgen dat de andere systemen zich afstemmen op het hart.
Een hogere hartcoherentie helpt iemands potentiële kwaliteiten vrijkomen. Het benutten van de eigen kracht van de persoon. Als je in staat van hartcoherentie bent ervaar je dat je in balans bent. Het voelt alsof je meer energie hebt en je kan problemen makkelijker aan.
Wil je hier meer van weten? Kom dan naar één van de introductieavonden over hartcoherentie die ik organiseer.